کد مطلب:29553 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105
5240. امام علی علیه السلام: در صفات، با همه آنچه آفریده، مباینت (تفاوت) دارد.[2]. 5241. امام علی علیه السلام: با چیزها به خاطر تسلّط و قدرتش بر آنها مباینت دارد و چیزها به دلیل فروتنی شان نزد او و رجوعشان به سوی او با او مباینت دارند.[3]. 5242. امام علی علیه السلام: این گونه نیست كه اشیا (موجودات)، خدا را در برگرفته باشند، او را با خود حمل كنند و یا در بر بگیرند؛ یا آن كه اشیا، خدا را به دوش بكشند و كج و راستش كنند. او نه در درون اشیا فرو رفته و نه از آنها بیرون است.[4]. 5243. امام علی علیه السلام: او، در همه چیزها هست؛ امّا نه با آنها آمیخته است و نه دور از آنهاست.[5]. 5244. امام علی علیه السلام: از چیزها جداست؛ امّا نه بر پایه اختلاف مكان ها. و در چیزها هست؛ امّا نه به شكل آمیخته شدن با آنها.[6]. 5245. امام علی علیه السلام - هنگامی كه روحانی یهودی از وی پرسید كه: آیا خدا در آسمان است یا در زمین؟ -: «خداوند عزّوجل، آفریننده مكان است. بنابراین، مكانی برای او نیست، و جلیل تر از آن است كه مكانی وی را در برگیرد. او در همه جا هست، بدون مماس بودن و بدون مجاورت داشتن با مكان. علمش بر آنچه در آنهاست، احاطه دارد، و هیچ چیزی از آنها از دایره ساماندهی او بیرون نیست، و من تو را از چیزی كه در یكی از كتاب های شما آمده - و تأییدی بر گفته من است -، خبر می دهم. آیا اگر آن را بشناسی، ایمان می آوری؟». گفت: آری. فرمود: «آیا در یكی از كتاب هایتان نیافتید كه موسی بن عمران علیه السلام، روزی نشسته بود كه فرشته ای از مشرق آمد و موسی علیه السلام به وی گفت: "از كجا آمده ای؟ ". گفت: از پیش خدای عزّوجل. آن گاه، فرشته ای دیگر از مغرب آمد و موسی علیه السلام به وی گفت: "از كجا آمده ای؟ ". گفت: از نزد خداوند. و فرشته دیگری آمد و گفت: من از آسمان هفتم، از نزد خدای والا به نزد تو آمده ام. و فرشته ای دیگر آمد و گفت: از هفتمین طبقه زیرین زمین، از نزد خداوند پیروزمند آمده ام. موسی علیه السلام گفت: "منزّه است آن كه هیچ مكانی از او تهی نیست و به هیچ مكانی از مكان دیگر، نزدیك تر نیست "». یهودی گفت: گواهی می دهم كه حقیقت، همین است و تو به مَسنَد پیامبرت، از كسی كه بر آن نشسته است، سزاوارتری.[7]. 5246. امام علی علیه السلام: مرز همه چیزها با خدا، دوریِ آنهاست از شباهت به خدا، و دوریِ خداست از شباهت به آنها. او در چیزها (موجودات)، حُلول نمی كند تا گفته شود: «او در درون آنهاست»، و از آنها دور نیست تا گفته شود: «او از اشیا، فاصله دارد» و از آنها خالی نیست تا گفته شود: «كجاست؟»؛ بلكه خدای عزّوجل، از جهت علم، بر آنها احاطه دارد و به آفرینشش آنها را استوار ساخته است و به حفظش، آنها را شماره كرده است. نه پوشیده های اعماق آسمان از او پنهان است، و نه پیچیدگی های نهفته در تاریكی شبِ تار، و نه آنچه در آسمان های بالا تا زمین های پایین هست. برای هر چیزی از چیزها[ ی عالَم]، نگاهبان و مراقبی است، و هر چیزی از آنها با چیزی احاطه شده و او بر احاطه دارندگان [ نیز]، احاطه دارد.[8].
5239. امام علی علیه السلام: [ خداوند] عزّوجل جداست، امّا نه با فاصله ای بر اساس مسافت.[1].